Zondagmiddag in Kinshasa 1. - Sac à blé

Zomaar thuis blijven op een zondagmiddag? Geen sprake van! Arme mensen die geen wagen heben, en ook geen geld voor een vervoersbewijs. Die zijn veroordeeld tot lange uren eindeloze verveling.
Maar wij hebben gelukkig een auto tot onze beschikking, dus...daar gaan we! Richting oost-Kinshasa. Maar wel enkele uren later dan de bedoeling was. De reden  wordt me uitgelegd als we al rijden. De benzinestations leverden vanmorgen geen brandstoffen. De overheid staat hun niet toe de prijs aan de pomp aan te passen aan de inkoopprijs, die al een tijdje is gestegen.
Dit was een van die onverwachte problemen waardoor je plannen hier vaak worden gedwarsboomd. En ook nu weer hoor ik pas wat er aan de hand was, als er al een oplossing is gevonden. En zoals gezegd: we rijden! L. en Z. hebben gezorgd voor een litertje of tien. Niet de moeite waard om er veel woorden aan te wijden. "Gewoon, bij de kadafi's."
O, ik begrijp het al! "Bij Sac à blé?"
Ze knikken,
Ik zie in gedachten de vrolijke snuiter die me gisteren de hand drukte door de omlaag gedraaide ruit van het achterportier. "Goed dat u er bent, Madame Mieke, we zien dat de president zijn baard heeft afgeschoren, omdat hij u verwachtte. Veel netter zo!" 
Als we onder veel gelach doorrijden met onze auto vol vrolijke mensen, hoor ik dat eigenlijk niemand weet waarom hij zo heet: Sac à blé. Of welke verbasterde naam eronder schuil gaat.
Nog minuten lang draaien alle opmerkingen om die ene kwestie: hoe kan iemand toch zo'n vreemde naam dragen, Sac à blé (zak graan)
En zo rijden we opgewekt richting oost-Kinshasa.
(wordt vervolgd)

Tankstation Sac à blé