Vandaag vrijwilligersdag – meer dan het gewone

We zien in onze media allerlei BN-ers in de weer met koffie schenken en voorlezen. De gedachte erachter is: goed voorbeeld doet goed volgen. En: kijk eens hoe leuk het is om vrijwilligerswerk te doen.

Vandaag ga ik de vrijwilligers van ons werk in het zonnetje zetten, dacht ik al bij het opstaan. Pen en papier gepakt om alle namen te noteren…..Ho, moet Marion er nu wel of niet bij?
Waarom niet? Ze draagt geweldig bij tot de gezondheid van ons werk, dus…
Maar is een vrijwilliger niet juist iemand die gratis voor niets taken verricht? Met haar hebben we een contract, dus is een percentage van de fondsen die ze werft voor haar.
Dus niet erbij?
Dat zint me niet. Waarom zou je dat onderscheid maken? Dat iemand tijd en kennis kan inzetten als vrijwilliger, is dankzij het feit dat zijn of haar inkomen al op enige wijze geregeld is.
Dus wel, Marion er ook bij.

Onze partners in Kinshasa en elders in de DRCongo voeren een harde strijd om het bestaan. Niemand bij onze projecten is op enige wijze verzekerd van een toereikend inkomen.
En ook daar is een binnenste schil van mensen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor de zaak waar ze zich aan hebben verbonden. Die veel meer doen dan het gewone.
Zonder hen zou ook daar al snel de zaak instorten.

Daaromheen is er èn hier èn daar die andere schil, mensen die nu en dan een zetje geven, of een goede raad. En mensen vooral die aanmoedigen. Zij vervullen eveneens een heel belangrijke rol.

Om nog maar te zwijgen van al die mensen in Nederland die hun liefde en steun uitdrukken in donaties. Nu de Nederlandse overheid gigantisch snoeit op ontwikkelingswerk, en zich richt op landen waar met succes zaken gedaan kunnen worden, zullen wij nog meer dan nu afhankelijk worden van donaties van particulieren en bedrijven. Die komen niet allemaal vanzelf naar ons toe.

Onze partners in de DRCongo hebben al in een reeks van jaren laten zien dat zij voor velen een goede toekomst ontsluiten en vragen ons daarbij te helpen. Zij leveren een taaie strijd, van grote menselijke waarde. Het is een voorrecht hen te kennen en te luisteren naar hen.

Vanaf deze plaats een hartelijke groet en hulde voor jullie verantwoordelijkheidsgevoel, Alda en Jaap, Elise, (jammer dat je moest stoppen! ) Rob, Vincent, Dewes en Dinie, Doetie en Jan, Gisela, Harry en Anja, Ada en John, Marijn en Nelleke, Karst en Marco, Lisa en Bert en John, Mindert en Irma, Tjeerd en Johannes, Bas, Roel, Maurien, Marion, Marijke, Tineke.

Vivat Docu Congo, Mikondo, Kinkole, Liboke!

“Wat heb jij een leuke mensen om je heen”, is een opmerking die ik nogal eens hoor.
Inderdaad!

Maar….we hebben mensen erbij nodig, jongeren ook, om straks op hun manier al dit mooie werk voort te zetten.
P.S. 18 juni hopen we elkaar weer allemaal te ontmoeten in de tuinen bij Karst.