Commanderen

We zullen in een TVprogramma komen om te praten over cultuur en cultuurverschillen. Bij wijze van voorbereiding leg ik vast hier in mijn Congolese thuis mijn probleem op tafel: "Als ik iets nodig heb, ben ik gewend het zelf te halen of te doen. Maar jij roept heel hard vanuit je fauteuil om Jo of Junior en als die komt...zeg je hem om de TV aan te zetten of van kanaal te veranderen. Dat kan je toch zelf ook doen? Ik kan daar niet aan wennen."
Ondertussen realiseer ik me heel goed dat ik die "commando's" in alle Congolese families hoor klinken. Voor de kleinste dingetjes.Het verwarrende is, dat die ook klinken uit de keel van heel zachtaardige en hulpvaardige personen. Chris! Chris!CHRIS! Het knalt eruit en als hij opduikt: geef me een lepel om in de pan te roeren! Aldus die lieve Maman Getou.
Het is dus niet wat het lijkt voor ons Hollanders: autoritair orders geven.
Vanmorgen heb ik het me laten uitleggen. Ik denk het nu aardig te begrijpen. Maar nu nog mijn reflexen..!
Gisteravond nog: "Heb je al slaap? Zullen we dan maar naar bed gaan?" En ik pak mijn stoel op om die naar binnen te dragen, omdat het kan gaan regenen vannacht. FOUT! Dat is de taak van een van de jongelui in huis.