Multitasking?

Alweer zondag. En wat voor een zondag: we zijn bijna ingesneeuwd hier.

Als ik voor mezelf een omelet met garnalen maak, moet ik denken aan die andere maaltijd, twee weken geleden nog maar, in Congo, en ook halverwege de dag. "Ik moet even een half uurtje naar de Baptistenkerk van de burgemeester van Masina, daar heb ik een uitnodiging voor; gaat u mee?" zei mijn gastheer. Het werd wel wat later....Juist was de collecte begonnen en die duurde ruim een uur. Daarna gingen we met mevrouw de dominee/burgemeester mee naar de pastorie, en diende ze voor ons, nog twee gasten, haar man en haarzelf een uitgebreide maaltijd op. De associatie komt doordat ik bij haar gebakken rupsen at, en die beestjes op je bord lijken wat op elkaar. De rupsen zijn echter wel dikker en zwarter dan de garnalen. En veel lekkerder.

Hoe kan iemand als zij zoveel verschillende taken vervullen en zo rustig blijven???
Maar vrijwel iedereen die ik leer kennen blijkt een baantjesverzamelaar. Cumulard heet dat, wat doet denken aan cumuluswolken. Neem dominee K. Die is overigens wel in heel wat minder goede doen dan mevrouw burgemeester.

Een paar dagen eerder had ik van 8 uur tot 8 uur 30 een bespreking in zijn kantoortje – "Veel van de dominees zijn zo arm, ze zijn als de bedelaars die u op straat ziet". Ds K. werkt zelf in de hoteltuin om zijn kinderen te eten te kunnen geven. Hij is sinds 6 maanden “aalmoezenier” met als opdracht de dominees in de presbyteriaanse kerken spiritueel bijstaan, en hun weduwen en kinderen zo mogelijk een beetje materieel bijstaan. Hij wil me graag te eten nodigen. Niet bij hem thuis, want hij wil het me niet aandoen daarheen te moeten gaan met al die erosies in Ngaliema, maar bij een van de diakenen thuis, in Bandal. Zijn vrouw zal dan koken, en of ik kan zeggen met hoeveel mensen ik dan kom.
Zo gebeurde het.
Twee brieven krijg ik mee en de opdracht na te denken waarom God ons bij elkaar heeft gebracht.



Zaterdagmorgen 7 uur – Door de lamellen van de badkamer zie ik hoe ds K. probeert zijn kantoortje te openen, met een dik dossier onder zijn arm geklemd. Hij roept een vriendelijke opmerking naar me. Even later heeft hij zich omgekleed om rommel te gaan opharken in de tuin. Om 11 uur moet hij weg: bij een concert van vrouwenkoren zal hij de meditatie verzorgen.