Vandaag vrijwilligersdag – meer dan het gewone

We zien in onze media allerlei BN-ers in de weer met koffie schenken en voorlezen. De gedachte erachter is: goed voorbeeld doet goed volgen. En: kijk eens hoe leuk het is om vrijwilligerswerk te doen.

Vandaag ga ik de vrijwilligers van ons werk in het zonnetje zetten, dacht ik al bij het opstaan. Pen en papier gepakt om alle namen te noteren…..Ho, moet Marion er nu wel of niet bij?
Waarom niet? Ze draagt geweldig bij tot de gezondheid van ons werk, dus…
Maar is een vrijwilliger niet juist iemand die gratis voor niets taken verricht? Met haar hebben we een contract, dus is een percentage van de fondsen die ze werft voor haar.
Dus niet erbij?
Dat zint me niet. Waarom zou je dat onderscheid maken? Dat iemand tijd en kennis kan inzetten als vrijwilliger, is dankzij het feit dat zijn of haar inkomen al op enige wijze geregeld is.
Dus wel, Marion er ook bij.

Onze partners in Kinshasa en elders in de DRCongo voeren een harde strijd om het bestaan. Niemand bij onze projecten is op enige wijze verzekerd van een toereikend inkomen.
En ook daar is een binnenste schil van mensen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor de zaak waar ze zich aan hebben verbonden. Die veel meer doen dan het gewone.
Zonder hen zou ook daar al snel de zaak instorten.

Daaromheen is er èn hier èn daar die andere schil, mensen die nu en dan een zetje geven, of een goede raad. En mensen vooral die aanmoedigen. Zij vervullen eveneens een heel belangrijke rol.

Om nog maar te zwijgen van al die mensen in Nederland die hun liefde en steun uitdrukken in donaties. Nu de Nederlandse overheid gigantisch snoeit op ontwikkelingswerk, en zich richt op landen waar met succes zaken gedaan kunnen worden, zullen wij nog meer dan nu afhankelijk worden van donaties van particulieren en bedrijven. Die komen niet allemaal vanzelf naar ons toe.

Onze partners in de DRCongo hebben al in een reeks van jaren laten zien dat zij voor velen een goede toekomst ontsluiten en vragen ons daarbij te helpen. Zij leveren een taaie strijd, van grote menselijke waarde. Het is een voorrecht hen te kennen en te luisteren naar hen.

Vanaf deze plaats een hartelijke groet en hulde voor jullie verantwoordelijkheidsgevoel, Alda en Jaap, Elise, (jammer dat je moest stoppen! ) Rob, Vincent, Dewes en Dinie, Doetie en Jan, Gisela, Harry en Anja, Ada en John, Marijn en Nelleke, Karst en Marco, Lisa en Bert en John, Mindert en Irma, Tjeerd en Johannes, Bas, Roel, Maurien, Marion, Marijke, Tineke.

Vivat Docu Congo, Mikondo, Kinkole, Liboke!

“Wat heb jij een leuke mensen om je heen”, is een opmerking die ik nogal eens hoor.
Inderdaad!

Maar….we hebben mensen erbij nodig, jongeren ook, om straks op hun manier al dit mooie werk voort te zetten.
P.S. 18 juni hopen we elkaar weer allemaal te ontmoeten in de tuinen bij Karst.

Lopend vuurtje

Uit Zweden werd ik erop geattendeerd dat ik eens even uit het raam moest kijken...een van de buurhuizen werd ontruimd en er was een wietkwekerij in aangetroffen.
Het ging als een lopen vuurtje in mijn dorpje en dankzij Facebook en Twitter was ik geheel updated!
Het gaf me een tevreden gevoel dat ik maar weer eens gelijk had gehad! Toen bij mijn buurvrouw keer op keer op onverklaarbare wijze de stoppen en de aardlekschakelaar doorsloegen en meestal ook nog als iedereen al lekker op één oor lag, had ik al zo vaak gezegd: er zit vast in de buurt een wietkwekerij! Zal wel in het huis zijn waar Lidy gewoond heeft, daar is het niet pluis.
Het is dus nu opgeruimd.
Ik heb er geen plaatje van gemaakt, maar juist vandaag werd ik verrast met mooie foto's van Radio Okapi van een actie tegen drugs die met veel tamtam en onder het oog van de media werd gehouden in Kinshasa.
Ook zeer de moeite waard!

http://radiookapi.net/actualite/2011/03/15/kinshasa-3-000-kg-de-drogue-incineres/

Kinshasa: 3 tonnes de drogues incinérées Radio Okapi – RD Congo

Bollen inpakken voor Mikondo.mpg

Vrienden van Mikondo hebben er plezier in om de bollenpakketten klaar te maken die besteld zijn.  Het is een precies werkje.

Remise-Reprise

Een term die ik in Congo al vaak hoorde, reprise-remise, of was het nu remise-reprise?
Het laatste dus!
Maar wat moest ik me erbij voorstellen? Geen idee. Of wel een klein beetje: als iemand aan zijn opvolger in functie de zaken overdraagt, bij voorbeeld een bestuur of een minister aan zijn opvolger, dan wordt gezegd: de remise-reprise vond plaats die en die dag daar en daar.
En kijk eens aan, vandaag op Radio Okapi dit kiekje en het onderschrift: De gauche à droite Abbé Apolinaire Malu Malu et le Pasteur Ngoy Mulunda, en poignet des mains, s’échangeant des documents ce 3/3/2011 lors de la remise et reprise Cei-Ceni. Overdracht aan de voorzitter van de CEI door de voorzitter van de CENI.
Eén foto zegt meer dan 1000 woorden!

Wat ook nog kan, is dat het er niet zo plechtig aan toe gaat, met hoofdkus en handdruk en overhandiging van een symbolisch dossier.
Dat gebeurde bijvoorbeeld toen de vorige president, LDKabila, dus al meer dan tien jaar geleden, besloot om een einde te maken aan de praktijk dat paspoorten werden uitgegeven door de Direction Générale des Migrations, DGM. Dat moest nu voor eens en vooral afgelopen zijn, had hij gedecreteerd, de DGM maakte er een enorme rommel van, het geld dat aanvragers hadden betaald bij de aanvraag was foetsie en dus wilde de Bank geen groen licht geven om het paspoort uit te geven. Er lagen zo al 6.000 dossiers waar geen schot in zat, dus ... voortaan zou het weer gewoon Buitenlandse Zaken zijn (en ambassades) waar je een paspoort moet aanvragen.
Er zou remise-reprise plaatsvinden tussen de DGM en Buitenlandse Zaken.
Op de afgesproken dag echter, ontaardde dat in een zeer onaangename situatie, omdat de DGM het lucratieve zaakje niet uit handen wou geven. Buitenlandse Zaken griste toen maar weg wat ze te pakken konden krijgen en hop....weg ermee.