Druppels in een oceaan ....

Vanavond kreeg ik de laatste mailtjes te lezen van de man die vorige week, 1 juni, in Kinshasa verdween kort na 17 uur toen hij een afspraak had bij de hoogste politieman, John Numbi.
"Goedenavond, ik laat je weten dat ik dinsdag 22 juni voor een week naar Brussel ga...(...)", had de man op 26 mei aan zijn vriend in Brussel gemaild.

Nog naar Brussel gaan zit er niet meer in voor hem.
Zijn mensenrechtencollega's sturen elkaar vanavond het programma door van zijn begrafenis, in Kinshasa.


De officiële verklaringen na zijn dood uit alle hoeken en gaten van de wereld spreken van verontwaardiging en medeleven.
Dat het zo erg is, een zo bekend mensenrechtnactivist zomaar bruut vermoord!
Dat er een onafhankelijk onderzoek moet komen!
Dat duidelijk moet worden gemaakt onder welke omstandigheden het is gebeurd.
Enzovoort.

Ja, een onderzoek dat onafhankelijk wordt uitgevoerd, dus op internationale schaal, dat zou licht moeten werpen op de smerige misdaad die is gepleegd tegen die mens.

De vraag wordt hier en daar gesteld: Wie zat er achter die moord? Waarom is die geweldloze man vermoord? - De Congolese overheid moet die mensen beschermen!, staat er in die verklaringen....

Loze woorden? In machteloosheid geuit...

Soms is de wijsheid wel erg ver te zoeken in boodschappen vol haat aan het adres van het staatshoofd. Sommige internetmedia beschuldigen zonder terughoudendheid. In Kinshasa zijn in een paar dagen een groot aantal politieofficieren gearresteerd en worden namen genoemd van opdrachtgevers. John Numbi is "ter wille van het onderzoek geschorst".

Wie verwacht er in alle ernst een goede rechtsgang???

Mijn goede Congolese vriend R. hoor ik huilen aan de telefoon, als we de laatste communiqués de revu laten passeren. "Ik moet steeds denken aan zijn vrouw en kinderen. Niemand zal iets doen voor hen. Ze zullen nergens vandaan steun krijgen. Dat betekent voor hen de bedelstaf..."

Mijn goede Congolese vriend K. zegt: "Het is vreselijk, maar het is een druppel in een oceaan van problemen hier. De sfeer in Kinshasa is heel negatief. Hier in de straat vliegen soms de kogels om je oren. Er zijn speciaal geselecteerde jonge mannen die de vuile werkjes voor hogerhand moeten opknappen (liquidaties, strafexpedities, intimidaties) zonder dat de politie van die wijk ervan op de hoogte is. Nog maar vorige week is een jonge advocaat in Lemba gewoon thuis om 2 uur 's nachts omgebracht."

Nog een paar dagen, dan zijn alle ogen weer gericht op andere nieuwsitems. Voetbal of zo.
Dertig juni viert Congo 50 jaar onafhankelijkheid.

"Waarom zoveel aandacht voor deze ene moord, terwijl er zovele slachtoffers vallen, elke dag, op dezelfde schandeljke manier, nadat zij uitkwamen voor hun mening? Als ze zeiden dat Congo steeds meer onder autoritair bewind komt te staan?", vraagt mijn goede Hollandse vriend R.
Ik probeer kalm te blijven in mijn antwoord.

"Het is omdat het masker nu op schaamteloze wijze is afgegooid!"
"Als ze zo doen met iemand die een ikoon is, hoeveel te meer met de gewone man".

Ik denk aan de democratische verkiezingen van 2006. "Opmaat tot een harde dictatuur," zei een goede Congolese vriend me meteen na de eerste ronde van die presidentsverkiezingen van 2006.

Ik hoorde uit hun eigen mond hoe mensenrechtenactivisten te verstaan kregen van de internationale diplomatieke wereld dat hun kritiek op de Congolese hoge heren niet gepast was!

Het afglijden naar de harde dictatuur werd wel opgemerkt, onder meer door Human Rights Watch en de Fédération internationale des Droits de l'homme, FIDH.
De boodschap was echter aan dovemansoren gericht.

Een van de internetmedia laat ons lezen hoe de nu vermoorde activist zich herhaaldelijk heeft beklaagd over het wegvallen van de westerse steun aan de mensenrechtenbeweging, waardoor de ene na de andere Congolese organisatie niet meer behoorlijk kon functioneren.

Het is afgelopen met het speelkwartier, sprak het staatshoofd streng voor de radio.
Jaren geleden al.

Deze moord op een bekend mensenrechtenactivist is nu een openlijk signaal aan al zijn collega's en de wereld.
Onafhankelijkheid wordt niet gewaardeerd.

Kinshasa wordt chagrijning. In het vervoer per taxibusje kan je geen kritiek uiten op het landsbestuur, of je wordt binnen een half uur na uitstappen neergeslagen en beroofd, zegt iemand tegen me.

Parlementaire controle op regeringsbeleid? Het dictaat vanuit de boerderij van het staatshoofd luidt: als er kritiek op de regering nodig is, laat dat dan aan mij over!, vertelt iemand me die erbij was. Ik had hem uitleg gevraagd over een motie van wantrouwen tegen de Eerste Minister.

Het huilen om 1 man, is huilen om een land.