Dag van de Vrouw in Congo

8 maart, Internationale Dag van de Vrouw.
In Congo kan een dag een maand duren, heb ik gemerkt. De hele maand maart door kan je horen over activiteiten of TV-uitzendingen in het kader van de Dag voor de Vrouw. In Kinshasa lopen al onze vrienden van het visserijprojekt ook mee in de kilometerslange optocht, met reclame voor hun projekt op hun T-shirts.
Ik loop te piekeren hoe ik het onderwerp op internet zal zetten. En met welke illustratie? - Ik kies voor het schilderij van Jean Felly Mbayo. Niet alleen omdat het zijn eersteling is. Ook niet vanwege de associatie met mijn 60e verjaardag, toen hij me dit schilderij cadeau deed, hoe ontroerend ik dat ook vond. Nee, vooral omdat ik die fierheid zo dikwijls bewonder in veel Congolese vrouwen die ik ken, de zelfbewustheid, de waardigheid, de manier waarop ze hun aanwezigheid zeer duidelijk manifesteren in die feestelijke opsmuk van hun hoofddoek.

Je zou helemaal vergeten dat diezelfde vrouw hoogstwaarschijnlijk een gigantische taak heeft om minstens zo'n 15 hongerige magen te vullen elke dag, terwijl er geen inkomen is.
Antjie Krog, de Zuid Afrikaanse schrijfster, beschrijft armoede, ook die onder blanken, en trekt dan een vergelijking met de zwarte inwoners van de townships: "De mensen voorzien in hun onderhoud met wat ze op de vuilnisbelt vinden, maar ze behouden hun waardigheid. Het soort ontaarding dat ik onder de blanken aantref heb ik onder zwarten nooit meegemaakt".

Het is een Dag van de Vrouw als alle andere, denk ik. De Congolese vrouw wordt in het zonnetje gezet met mooie woorden. Ze wordt geprezen als ze waardig en vlijtig is. Als ze haar echtgenoot respecteert. Als ze zich de hele maand in de fleurige "pagnes" kleedt net als haar moeder en grootmoeder deden, en alsjeblieft niet in die afschuwelijke jeans of lange broeken. (Vlisco uit Helmond kan weer mooi meeliften op die gratis publiciteit voor het dragen van "pagnes")

De grondwet in de DRC bepaalt dat er geen enkele vorm van discriminatie mag zijn van de vrouw. Zij heeft recht op bescherming door de staat. Maar de praktijk? .....

Ongeletterdheid vindt men bij 51% van de vrouwen tegen 29% van de mannen. Hoe kan een vrouw die niet kan lezen, schrijven, en dus ook niet de taal begrijpen van de pers en de overheid, hoe kan die vrouw enig idee hebben van haar rechten???

Voorbeeld: ondanks dat bigamie is verboden, kan de man rustig besluiten een tweede of derde vrouw te nemen en zijn eerste vrouw vragen haar in huis te halen. Tot troost kan die een "pagne" krijgen, als hij zich realiseert dat het niet zo leuk is voor haar. Maar ze zal het niet in haar hoofd halen hem aan te geven voor veelwijverij. Weet immers niet beter dan dat je het maar moet slikken.

Mooie woorden genoeg. President Kabila vraagt een 200 vrouwen voor een etentje op de Dag van de Vrouw. Programma: 2 toespraken, een van hem, een van een dame die namens alle Congolese vrouwen zegt te spreken.
Vanmiddag las ik het verslag. Zeer hoopgevende woorden.
"Joseph Kabila gaf ook aan op welke manier de Congolese vrouw uit haar achtergestelde positie gehaald moet worden: er moet voorrang worden gegeven aan de scholing van meisjes, gezien de gelijkheid van kansen, om haar beter toe te rusten voor verantwoordelijkheden, elke discriminatie dient te worden uitgebannen, speciaal als het gaat om sexueel geweld,...."(enz. enz.)

En dan vooral ook dit:

Dat Congolese vrouwen nog steeds, ondanks de terugkeer van de vrede zo langzamerhand, slachtoffer zijn van sexueel geweld, is een zeer pijnlijk probleem voor iedere Congolees. Want, zo zei hij, die vrouwen zijn onze moeders, zusters, dochters, van wie het leven is verwoest, gebroken, ontdaan van elke hoop.

En vooral nog dit was mooi om te lezen:
In zijn zorg om verbetering van het lot van de vrouw, verkondigde generaal-major Joseph Kabila dat hij opdracht had gegeven aan het Sociaal FOnds van de Democratische Republiek Congo om alle kosten voor zijn rekening te nemen die gemoeid zijn met "urgente maatregelen bedoeld om de medische kosten te dragen voor de vrouwen en meisjes die slachtoffer zijn van sexueel geweld."

Dit zou een onbevooroordeeld mens toch hoop moeten geven? De Congolese staat die de medische kosten op zich gaat nemen voor al die arme vrouwen waar de President zelf het intiatief voor heeft genomen!

Alleen in Panzi al worden per jaar rond de 3600 operaties uitgevoerd, om nog maar te zwijgen van al die andere vrouwen die daar niet eens kunnen komen.

Blijft nog een vraag: als de president het echt meent, wat hij zegt, waarom verandert er dan helemaal niets?
Die toespraak was namelijk van 8 maart 2004.
Nu zijn we 6 jaar verder, er zijn geen verbeteringen gevolgd op de mooie woorden.
De gruwelijke verkrachtingen zijn niet gestopt, en de wereld heeft het niet nodig gevonden om President Kabila te dreigen met sancties i.v.m de doorgaande vernietiging van de Congolese vrouwen. Integendeel, de mijnbedrijven uit Canada en andere westerse landen doen goede zaken in dat instabiele Congo.

Ik ga nog een artikel op de Franstalige site zetten van ons Docu Congo. Over de top tien schendingen van vrouwenrechten in Congo. Met cijfers.