Treinen tussen haven en hoofdstad

De mooie foto's van de vorige Blog zouden wellicht doen geloven dat je op dat Stationsplein moet zijn om de trein te pakken naar een ander deel van Congo.
Let op: het Stationsplein is er wel, maar de treinen niet.
De laatste keer dat ik ging kijken op de perrons van la Gare Centrale in Kinshasa kon ik mijn ogen niet geloven, zo stil als het daar was. Toen kwam er maar twee keer per dag een trein: een in de ochtend, een in de avond, een verbinding met Kinshasa Oost. Op sommige sites staan boeiende foto's van die treinen. Mensen die er als trossen aan hangen.
Op Lonely Planet forum stond onlangs (26 juli) nog dit: I was in Matadi in June and was told at the station there that there was no passenger train to Kinshasa. The bus took 8 hours, but 4-seat taxis will do it faster.
Toch niet waar? Misschien dat er die dag geen trein ging, maar je kan toch niet zeggen dat er geen personentreinen rijden tussen Matadi en Kinshasa? Dat zou wel heel jammer zijn voor al die levens die de aanleg kostte, eind 19e eeuw. Wikipedia: The completion of the railway cost the lives of 1,932 people (1,800 blacks and 132 whites).
Nee, volgens mij gaan er elke week twee heen en twee terug.
Een afstandje van 390 km tussen de hoofdstad Kinshasa (met naarschatting 7 miljoen inwoners) en de havenstad Matadi. Matadi zou je het Antwerpen van Congo willen noemen, omdat het de zeehaven is. Maar ik wil niemand beledigen.
Als je geen haast hebt, neem je de trein toch? Volgens de website van de Fransen kost het 12 uur, zo'n ritje.
Maar volgens die westerse ambassades kan je maar beter helemaal niet reizen. Als je die moet geloven ! Van de ene naar de andere plaats reizen over de slechte wegen is geen doen. 's Nachts moet je helemaal niet buiten zijn, en als je een vrouw bent, ...vergeet het maar. Neem maar vast afscheid van je paspoort, vraag een kopie conform op de ambassade en vertrouw geen enkele politie, raampjes dicht, portieren op slot.
Dan maar vliegen, net als de Congolezen zelf? Zeg het niet hardop, of iedere ambassademedewerker begint te huilen. "De binnenlandse vluchten worden gevlogen door maatschappijen die allemaal op de zwart lijst staan om hun onveiligheid".
Maar die trein Kinshasa-Matadi, die rijdt toch wel?
.....
Ik moet het nu echt uitzoeken. Ik google maar even voor de zekerheid.
Aha, er gloort hoop, als je de Minister voor Transport, nee van Portefeuille (echt waar) mag geloven komen er 5 locomotieven bij, die worden gefinancierd door de Wereldbank.Het stond in de krant,
Maar hoeveel zijn er dan nu?
Ik google verder, en...Ik vrees dat er geen een meer is die kan rijden.
Op Syfia lees ik een artikel over de leegloop van de dorpen langs de spoorlijn doordat er geen reizigerstreinen meer langs rijden, sinds ...maart 2008. Uit veiligheidsoverwegingen omdat er steeds iets stuk was aan de twee locomotieven

Dan lezen we maar een mooi boek over Congo!

Attractie

 

Geen wonder dat met enige trots foto's rondgestuurd worden van het fraaie plein met fonteinen (zie vorige blog) De normale woon- en werkomgeving voor de inwoners van de hoofdstad ziet er immers na een regenbuitje uit als op deze foto. En dat is dan voor mensen uit Europa een attractie om te fotograferen!
Bij de parade van 30 juni kon je je vergapen aan de machines waarmee wegen aangelegd of verbeterd worden. Ze maakten evenzeer deel uit van de optocht als de militairen met hun materieel.
De dagen erna bleken de inwoners van Kinshasa ongerust dat dat wegwerken niet zouden worden afgemaakt. De machines waren immers allemaal verdwenen, en het is al zo vaak vertoond: er wordt met veel tamtam een eerste steen gelegd, een begin gemaakt en ....daar blijft het dan bij.

Stationsplein

Het doet me als rechtgeaarde Rotterdamse pijn dat het rond het station nog steeds een bouwput is, maar het kan nog erger: kijk naar Arnhem!
Nee, dan Kinshasa! Kijk eens naar het Place de la Gare! Negen foto’s kreeg ik toegestuurd van de partij van de President. Met de hartelijke groeten, en in foto de vruchten van de inspanningen van President Joseph Kabila en zijn regering voor de modernisering van onze Hoofdstad, stond erbij.

De feesten voor de 50-jarige onafhankelijkheid heb ik helaas niet bijgewoond. Ik zat in Nederland. Stikbenieuwd hoe de stad zou zijn opgefleurd nu er zoveel buitenlandse gasten kwamen.
Onze partners in Mikondo lukte het maar niet ons uit te leggen waarom ze geen feest hadden, maar aan de lopende band oproepen kregen om bij de politie of een Ministerie te komen.
“Omdat onze binnen- en buitengevel keurig gestuukt en geverfd moeten worden in verband met de komst van Koning Albert!”
Ja, dat er nodig iets aan die gevels moet worden gedaan, dat weet ik maar al te goed. De weersinvloeden zijn heel slecht ervoor. Maar we hebben al zoveel groot onderhoud moeten doen afgelopen 12 maanden….onze middelen zijn totaal uitgeput.
“Zeg dat maar, dat zullen ze moeten billijken. Bovendien, koning Albert komt heus niet naar Mikondo”, zeg ik spottend.
“Ja dat weten de inspecteurs ook wel, maar ze herhalen maar wat hun bazen zeggen.”
Kortom, poppenkast, maar ondertussen!
Helaas blijft de druk almaar oplopen op onze partners om aan de slag te gaan. Anders wordt de school gesloten!
WAT ? DAT IS WAT MOOIS! Wij sloven ons uit hier in Holland omdat de armen anders helemaal geen onderwijs krijgen, en dan nog druk van de overheid om… ? Wie zijn dat? Ministerie van Cultuur en Kunst? ……..

Het is maar goed dat ik niet in Congo ben zolang de muren niet behoorlijk gestuukt en geverfd kunnen worden.
Ik zou ondiplomatiek reageren op de druk van de overheden, en de zaak nog doen escaleren.

Maar wie weet hoe we die verf voor Mikondo op korte termijn kunnen betalen met onze lege kas???
Ik slaap er niet van……

Chers Tous,

Honneur vous saluer et vous transmettre en images les fruits des efforts du Président Joseph KABILA et son Gouvernement pour la modernisation de notre Capitale.

Bonne journée

Roland Ngoie KILOKA
Membre du PPRD
514-331-1487
ngoiekiloka@hotmail.com
Montréal Canada