Krenkende geschenken?

In Trouw van afgelopen zaterdag lees ik een stukje over “een opeenstapeling van stommiteiten en sociale uitglijers.”
Wat was het geval? Een vrouw had een “schattig vaasje”van een vriendin gekregen, en ze was er oprecht blij mee. Maar….daags erna ging ze onverwacht op bezoek bij de ouders van haar vriend, en nam in een impuls het vaasje mee om haar a.s. schoonmoeder ermee te verrassen. Haar vriendin kwam erachter en verweet het haar met de woorden: - “Het is niet aardig dat je iets weggeeft wat ik met zorg voor je heb uitgekozen”.
Het commentaar van de etiquetterubriek leert ons vervolgens dat het niet beschaafd is bij ons om een geschenk dat je kreeg door te geven aan een ander. De titel van het artikeltje luidt dan ook afkeurend: “Gesol met een cadeau”
Maar ook de vriendin krijgt op haar kop. Die had niet mogen vragen waar het vaasje was gebleven. “Gevers horen zich niet bezig te houden met wat ontvangers doen met hun cadeau”.

Stof tot overpeinzen…!
Ik kan er niets aan doen dat ik allerlei associaties voel opkomen.
Ik heb een (Nederlandse!) vriendin die elke keer dankbaarheid moet tonen aan een dame die haar “net gedragen kleding” wegschenkt aan haar.

Ik verzet me tot verbazing soms van mensen tegen “feel good”zendingen aan Congo bijvoorbeeld van hier afgedankte spullen, zoals computers. Het zadelt ons op met enorme problemen van logistieke aard en vooral met hoge kosten. Gewoon geld geven voor zulk soort dingen geeft niet zo’n goed gevoel blijkbaar.

Maar vooral denk ik eraan hoe ik in Kinshasa afgelopen december van die aardige mevrouw T. maar liefst 3 zelfgemaakte japonnen kreeg, net voor ik naar Nederland terug zou gaan. Speciaal voor mijn maat en huidtype had ze de stoffen uitgezocht, en de modellen gemaakt waar ik van houd. Ik was er blij mee en vooral ontroerd om het liefdevolle gebaar. Maar toen ik ze die avond eens aantrok, …was er een bij die niet paste.
G., een andere lieve mevrouw, bekeek me erin en zei: te krap voor jou. Ja, dat zag en voelde ik ook, maar wat moest ik er nu mee? Het was een cadeau en zo met zorg gekozen en gemaakt!
“Geef maar aan mij, het is wel mijn maat”, was de reactie. Ik was gechoqueerd. “Maar als ze jou dan hierin ziet lopen?”
“ Geen probleem!”, beweerde ze.
Dat klopt, hoor ik even later. Mijn goede vriend E. belt enthousiast aan T. : ´Mieke heeft je jurken gepast en is er heel blij mee. Een heeft ze aan G. gegeven en die is er ook heel blij mee”.
Lang geleden leerde ik mijn eerste les op dit gebied. De dag na hun huwelijksfeest stonden E. en zijn vrouw bij de tafel met cadeaux uit te zoeken wat ze ervan aan wie zouden geven. "Vind je die glazen zelf niet mooi dan?" vroeg ik toen die bestemd werden voor een familielid. "Juist wel, en zij zal ze ook vast mooi vinden".

Dit was een staaltje delen uit overvloed. Maar het kan nog sterker, zoals heel wat westerlingen kunnen opmerken die op verre reizen of dichtbij huis met andere culturen kennis maken. Als je als gast een maaltijd krijgt voorgezet die beslist met veel moeite en opoffering is bijeen geschraapt. Je denkt dan: Moeten zij zelf die niet eten, in plaats van wij?
Het is te hopen dat je dan al hebt begrepen dat je ze dan juist diep zou krenken als je niet zou eten, of dat eten zou doorgeven aan anderen, of er wat geld voor zou achterlaten.

PASPOORTLEED afl. 2

Je kon er op wachten: een hartverscheurend verhaal uit de praktijk op internet. Hier is het in het kort: jonge Congolees die in Frankrijk woont gaat op bezoek bij familie in Afrika, wil op 23 januari 2010 in het vliegtuig stappen terug naar huis, naar Parijs en...wordt geweigerd. Ongeldig paspoort! Maar...het is tot 2011 geldig! Nee, ongeldig! Het moet het nieuwe biometrische paspoort zijn.
Het wordt zo'n rel bij de balie in Abidjan, Ivoorkust, dat de jongeman later bezwijkt aan een hartaanval.
Zijn familie en een consortium "Objectif Congo" gevormd door Congolezen uit België, Frankrijk en Zwitserland, willen een klacht indienen tegen de Congolese staat.
In dit verband wordt erop gewezen dat er veel meer vraag is naar paspoorten dan er kunnen worden geleverd. Zo zou een ambassademedewerker in Brussel hebben verklaard dat ze op de 3000 aanvragen die naar Kinshasa zijn opgestuurd er maar mondjesmaat krijgen toegewezen, zo'n 150 per keer. Bron: Blog van Eric Mwamba, onderzoeksjournalist- 10 feb 2010

PASPOORTEN Nachtmerrie
Kendio, die mij altijd zijn Moeder noemt, waar ik niet zo van ben gediend, eerlijk gezegd, is klaar met zijn studie in Zuid Afrika. Toch wel knap van die jonge Congolees, want in Zuid Afrika is de stemming nogal anti Congolezen. Er zijn dagen geweest dat ie beter niet op straat kon komen als zijn leven hem lief was.
Hij is daar met een geldige verblijfsvergunning, dus qua papieren geen probleem.
Maar toch is hij nu ineens illegaal.
Dankzij de Congolese overheid die in een klap alle paspoorten ongeldig heeft verklaard per 31 december 2009. Iedereen moet een nieuw paspoort hebben, een biometrisch paspoort. Modern! Veel minder fraudegevoelig dan wat tot nu toe werd gebruikt.
Nu wordt meestal de pap niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend in Congo, dus ik dacht een dag of wat geleden: laat ik eens informeren bij F., mijn allerliefste geheim agent. Hij was enorm enthousiast dat ik hem weer eens belde, en o ja, wou ik weten of je nog wel met het ander paspoort kon reizen? Hij zou het navragen en morgen kon ik hem weer bellen, dan zou het het antwoord hebben.
Zo gezegd, zo gedaan. En dan hoor ik het al. Nou, nee dus, onverbiddellijk, iedereen die wil reizen moet het biometrische paspoort hebben. Ik kan niet nalaten te blazen: Wat onredelijk! Er zijn niet genoeg pasoorten nieuw model en wie al in het buiteland is moet dan naar een ambassade waar die nieuwe niet te krijgen zijn of mondjesmaat, zodat je alleen met hele goede relaties eraan kan komen. Tja....ach, ik kan ook niet van F. verlangen dat ie zijn "baas" i.c. de overheid of de President afvalt.
Nu dan maar eens gevraagd bij een mensenrechtencollega: wat nu voor Congolezen buitenslands die een paspoort nodig hebben? Bijvoorbeeld hier in Nederland. Naar de ambassade kan niet, die is gesloten. Een consul? Dat zou mooi zijn, die kan misschien een "tenant-lieu" afleveren, hoewel....ik moet het nog zien.
Wordt vervolgd.
P.S. Mij benieuwen of er nu nog asielzoekers uit Congo hier aankloppen in Europa.

Afgelopen jaar is in de Congolese pers heel wat keren bericht over een nieuw soort paspoort dat binnenkort zou worden ingevoerd.
Halverwege het jaar werd duidelijk dat de dan al uitgegeven biometrische paspoorten ondeugdelijk waren. Mij werd verteld dat ze nummers droegen die dubbel waren uitgebracht. Of dat waar is, kan ik niet zeggen, maar wel is zeker dat het Congolese Ministerie van Buitenlandse Zaken omstreeks augustus iedereen probeerde te kalmeren, dat het heus wel in orde kwam binnenkort, en dan zouden de oude modellen ongeldig worden.
Dat laatste is dus per 31 december 2009 een feit. Maar om aan het nieuwe paspoort te komen is bepaald niet eenvoudig.