Badhanddoek?

Hoe komt Lenie nu toch aan zo'n mooie badhanddoek, vroeg ik me af gisteravond. Op de gang naar haar logeerkamer zag ik in een hoekje een wit tafeltje met een witte rechte stoel eronder geschoven en op dat tafeltje een lopertje dat me aan het piekeren zette.

Lenie had me uitgenodigd bij haar te logeren na afloop van de avond bij een kring van Doopsgezinden waar ik vertellen zou over Congo en een deel van het werk in Kinshasa waarvoor ik ambassadrice ben. Het was goed weer eens de banden aan te halen. We hebben samen avonturen beleefd in Congo en dat schept een band!

Trouwens de avond was ook in andere zin een mooi avontuur voor me. Wie had ooit kunnen bevroeden dat ik nog eens achter het stuur van een ruim bemeten moderne uitvoering van een SAAB zou rondzoeven? Ik niet in elk geval, maar kijk hoe verrassend een gewoon uitje naar Aalsmeer kan uitpakken!

Enfin, in de huiskamer van een van de kringleden vroeg ik eerst maar eens wat er zoal aan verwachtingen leefde over de inhoud die de avond zou krijgen en zodoende werd het heel anders dan we vooraf hadden kunnen bedenken.
Ik begon met een citaat uit Conrads Hart der Duisternis, dat ik in de trein had zitten lezen, waar een oude tropenarts het volgende advies geeft aan de scheepskapitein die "daarheen"zal gaan (CONGO) : "Tracht irritatie te vermijden, dat nog meer dan blootstelling aan de zon. Adieu. In de tropen moet men voor alles zijn kalmte bewaren."
Het was precies zo'n advies dat ik kreeg in 2000, van een stokoude vlaamse missionaris, in de procuur van Kenge. "Zozo, mevrouwtje, komt u eens kijken hier? Wel, wel, u zult veel geduld moeten oefenen..."

Het is leuk om in een of ander gezelschap te kunnen vertellen van het land, de mensen en de hulp die je kan geven. Ik zou het wel vaker willen doen. Het effect van zo'n gesprek is vaak dat er mensen hardop gaan denken hoe er aan inkomsten ter plekke kan worden gewerkt. "Maak van de mooie stoffen daar leuke hebbedingetjes die je dan hier kan verkopen" is zo'n idee. En wat spijtig dat je dan meestal al iets dergelijks geprobeerd hebt zonder succes....

Ik met de kunstzinnige koperen tulpen en zo ook Lenie. Ze vertelde hoe een van haar Congolese Doopsgezinde dames haar min of meer gesprest had wat van die mooi raffia's van haar te betrekken die door de zusters daar waren gemaakt en waarvoor een afzetgebied werd gezocht.
"Ik heb er niet eentje kunnen verkopen!, zei Lenie, hoewel het echt behoort tot de categorie goede kwaliteit volkskunst. Maar ja, waar vind ik mensen die daarvoor willen betalen? - Overigens,Mieke, ik zal ze laten zien aan je, ze liggen boven, bij de logeerkamer."

En zo bleek me dat op het witte tafeltje geen handdoek maar een van de prachtige raffia's lag van Lenie's Congolese zusters die hun hoop op ons hebben gevestigd voor afname van hun mooie kleedjes.